İKİ KİŞİLİK YAZILAR

Bir veda anı yaşıyordu iki insan. Hava gittikçe soğuklaşmaya başlıyordu, buz kesiyordu bakışlar, tezat bir andı, bu soğukluğa inat ciğerini yakıyordu oksijen, damarlarında kan en azında bin derece olmuştu. Bir sessizlik kaplamıştı evin tüm duvarlarını, sonra ani bir ses duyuldu, başlangıç bitmişti ya da başlamıştı bitiş ve yahut bitiş bile bitmişti geri sadece sorularının yanıtlarını arayan iki insan vardı. Binlerce soru vardı bildikleri binlerce cevap hangisi hangisinindi, ne zor şeydi eşleyebilmek, sorular ve cevaplar kadınlar ve erkekler gibiydiler birbirine muhtaç, tekken anlamsız ve insan doğasına aykırıydılar. Her sorunun en az bir cevabı vardı, bazılarının pek çok, tıpkı insandılar.

Erkek – gidiyorum ama terk eder gibi değil, gider gibi gidiyorum,
Kadın – neyi değiştir ki,
Erkek – değişmesini istediğimden değil, bilmeni istediğimden
Kadın – biliyorum, oldu mu?
Erkek – sanırım
Kadın – şimdi bu kapıdan çıkarsan, tekrar giremeyeceksin biliyorsun,
Erkek - her şeyi göze alarak gidiyorum, biliyorsun,
Kadın – Her şeyin bir sebebi, herkesin bir açıklaması vardır derler,
Erkek – lütfen bir sebebe ihtiyaç duymuyorum, ya da açıklamaya
Kadın – bekliyorum
Erkek – bekleme dönmem
Kadın – açıklamanı bekliyorum
Erkek – az önce söyledim sanıyorum, dönmeyecek gibi gidiyorum, bir açıklama yapmam
sonucu değiştirmeyecek.
Kadın – bir sonuç beklentisinde değilim, artık hiçbir beklenti içinde değilim galiba
Erkek – sende kalan eşyalarımın için gelmeyeceğim, bendekileri kurye ile bırakırım,
Kadın – bende sana ait hiçbir şey yok, sende varsa da atabilirsin.
Erkek – en kısa zamanda gönderirim.
Erkek - şunu bilmeni isterim üzgün değilim, kendi adıma inan üzgün değilim
Kadın – belli
Erkek – hoşça kal

Uzunca bir suskunluk sonrası yüz yüze geliş

Erkek – hoşça kal
Kadın – arkana bakmadan git
Erkek – hoşça kal
Kadın – adımı anma sakın
Erkek – hoşça kal

NEDEN?

Neden?
En çok kullandığımız ama maksadını hiç bir zaman bulamadığımız bu
soru kelimesini doğru kullanmak için burdayız.

Neden?
Nedensellikten!!!